projekt Nr 5

Opis projektu

Celem zadania jest zagospodarowanie przestrzeni publicznej poprzez utworzenie ścieżki przyrodniczej dla mieszkańców Pruszkowa oraz tych wszystkich, którym bliska jest ochrona przyrody.
   Na ścieżkę składać się będą okazy głazów narzutowych, które zostały przytransportowane przez lądolód ze Skandynawii w okolice Pruszkowa około 130-180 tys. lat temu. Każdy głaz będzie wyposażony w identyfikator z nazwą skały, jej wiekiem i regionem, z którego pochodzi (por. Fot. 1).
   Głazom będą towarzyszyć tablice informacyjne (por. Zał. 2 i 3) zawierające treści dotyczące:
1) minerałów skałotwórczych (zostaną wskazane strzałką na zamieszczonych fotografiach) i typów petrograficznych skał,
2) ojczyzny głazów – obszarów macierzystych (źródłowych),
3) wędrówki głazów ze Skandynawii na teren Mazowsza,
4) ciekawych mikroform powierzchni eksponowanych na ścieżce skał, które zinterpretowane posłużą efektywniejszemu transferowi wiedzy,
Na jednej z tablic pojawi się schematyczna mapa lokalizacyjna eksponowanych obiektów geologicznych oraz słowniczek pojęć.
   Planuje się wydać folder informacyjny (formatu A4) o zgromadzonych na ścieżce przyrodniczej głazach narzutowych oraz roli, jaką pełnią w środowisku przyrodniczym Pruszkowa. W folderze zamieszczona będzie mapa obrazująca rozmieszczenie oraz spis głazów w lapidarium. Folder będzie mini-przewodnikiem oraz pomocą dydaktyczną dla osób spacerujących wzdłuż obiektów geologicznych.
   Obok ścieżki planuje się ustawienie 2 ławek, 2 koszy na śmieci.

   Ścieżka przyrodnicza stanie się geoproduktem, na który składać się będzie oferta turystyczno-rekreacyjno-edukacyjna i infrastruktura udostępniająca w sposób przystępny i zrozumiały dla odbiorcy lokalne mazowieckie geodziedzictwo. Odwiedzający pozna charakterystyczne cechy powierzchni głazu, które świadczą o jego transporcie w lądolodzie oraz o warunkach środowiska, jakie funkcjonowały po ustąpieniu lądolodu. Będzie mógł zobaczyć, jak głaz wietrzeje, czyli jak zmienia się jego kształt i wygląd zewnętrzny. Obserwacja okazów geologicznych z bliska (por. Zał 4) pozwoli dostrzec wewnętrzne bogactwo skał z wielkością i kształtem kryształów, sposobem przestrzennego rozmieszczenia składników w skale. Osoby z wprawniejszym okiem dostrzegą skład mineralny głazu. Ścieżka będzie doskonałym uzupełnieniem dotychczasowego, istniejącego już zagospodarowania terenu w postaci siłowni zewnętrznej oraz miejsc odpoczynku.

Dbałość o zachowanie i ochronę oraz upowszechnienie wiedzy o dziedzictwie przyrody nieożywionej w Pruszkowie może przełożyć się na rozwój nowej gałęzi gospodarki, jaką jest geoturystyka. Upowszechnienie obiektów abiotycznych poprzez dywersyfikację oferty (geo)turystycznej jest ze wszech miar godne polecenia, zwłaszcza na obszarach turystycznie peryferyjnych. Odpowiednio wyeksponowane obiekty przyrody nieożywionej pełnią ważną rolę w zrównoważonym rozwoju (czyli dbałości o harmonijne współistnienie komponentów społecznych, gospodarczych i przyrodniczych) jednostek samorządu terytorialnego. Orientacja na innowacje i uznanie jej jako składowej lokalnych polityk (zapisane w Strategii Rozwoju Miasta Pruszkowa na lata 2021-2030) kształtuje także warunki wysokiego poziomu i jakości życia. Zagospodarowanie przedstawionych obiektów abiotycznych Pruszkowa do pełnienia funkcji (geo)turystycznych pomoże współkształtować wizerunek regionu z zachowaniem zasad ochrony przyrody